"O karıya da uyuz oldum zaten!"

Bugün metrodan indim, merdivenleri tırmanarak evime ulaşacağım sonunda. Yorulmuşum, ayaklarım beni taşıyamıyor artık. Bir ses duydum arkamdan,
"O karıya da sinir oldum zaten, mır mır mır konuşup duruyor manyak, böylelerine hiç yer vermeyeceksin kızım. Gençti o. Yaşlıysa eğer yer verirsin."
Şöyle bir döndüm ve, oha dedim.
Gelin biraz geçmişe gidelim... 10 dakika öncesine falan.

Metrodayım bu sefer, yeterince sıcak ama allahtan oturuyorum. Zaten bindiğim yer, eve birkaç durak uzaklıkta. Neyse durdu durakta, birden doldu tabii. Her zamanki gibi, içeriye kapalı tıkalı bir kadın bindi. Yanında kızı var, 3-4 yaşında. Neyse, bindi, ben de görüyorum ama o beni göremez. İki kişilik boş yer vardı ve kızını yanına oturttu.
Metro hareketlendi, arkalardan bi yerden, kızıl saçlı, hafif kalçası büyük bir kadın geldi. Başka her yer dolu, onların yanına gitti. Şimdi belli ki kadın yorulmuş, bayram alışverişi yapmış, ellerinde torbalar. Ama yok efendim, kraliçe hazretlerimiz, ot kadar kızını oturtmuş yanına, hiç umrubda değil başkaları.
Kızıl saçlı kadın, "Pardon, çocuğunuzu alabilir misiniz?" dedi.
Kapalı karı şöyle bir baktı ve, "Çocuk hasta," diyip camdan dışarı bakmaya devam etti. Ama kızıl saçlı kadından ter akıyor, yorulmuş, elindeki poşetler ağır besbelli.
"Hanfendi çok yorgunum, en son durakta ineceğim. Kucağınıza alamaz mısınız?"
"Hasta o," dedi kapalı karı.
Kızıl saçlı kadın gözlerini devirerek, yorgun bir biçimde, alayla gülümsedi. Benim de tepem attı tabii, ne demek hasta? Yaşlı mı bu velet? Alt tarafı 3-4 yaşında, hasta olsa n'olacak, ne hastası hem? Sakat mı? Kör mü, sağır mı, nedir yani?
O karıya birkaç laf söylemek çok isterdim, ama biliyorum ki "sen karışma" diyecekler. Ben yer versem, kadın benden uzakta, o gelene kadar tepemdeki sakallı herif otururdu.
Sıra benim durağıma geldi, ayaklandım ben de. Ama bakmak istemiyordum kapalı karıya, o kadar yüzsüz, o kadar duyarsız ve bencildi ki...
Sonra kalabalığın içine daldım ve cüzdanıma falan dikkat ederek mümkün olduğunca kalabalığı yararak merdivenlere ulaştım.
İşte şimdi günümüz:
"O karıya da sinir oldum zaten, mır mır mır konuşup duruyor manyak, böylelerine hiç yer vermeyeceksin kızım. Gençti o. Yaşlıysa eğer yer verirsin."
Merdivenlerden çıkarken arkamı döndüm, (düşmemeye dikkat ederek) ve onu gördüm. Ohaohaohaoha oldum!
O'ydu, kapalı karı, çocuklu karı, çocuğu hasta olan karı. Benimle aynı durakta inmişti. Yakındı, hem de çok. İki adımlık yer için tantana yaptı. Ve kadına yer vermedi, numara yaptı. Acaba yaşlıya verecek miydi? Hiç sanmıyorum. Nasıl bir mantık bu? Neden çocuğunu kucağına alıvermiyorsun işte? Niye yorgun kadına eziyet çektiriyorsun? Sen bu kalple yaşlıya da çektirirsin söylemedi deme. Pislik s.....
Aşağılamalarını daha fazla duymak istemeyerek, biraz daha hızlandırdım adımlarımı ve onu bencilliğiyle yalnız bıraktım.